Farbownik Lekarski
Anchusa officinalis

    Farbownik Lekarski Anchusa officinalis to wieloletnia ozdobna i lecznicza bylina z rodziny ogórecznikowatych. Cała roślina dorasta do około 90cm a jej łodygi i liście pokryte są szorstkimi włoskami.
    Liście umieszczone niżej na łodydze osiągają długość do 20cm, natomiast liście rosnące wyżej są krótsze, wąskie, lancetowatego kształtu. Delikatne fioletowo-niebieskie kwiaty farbownika lekarskiego są cylindrycznego kształtu. Roślina kwitnie od późnego maja do października i produkuje filigranowe owoce podobne kształtem do orzechów.
   Farbownik lekarski jest bardzo cenioną rośliną w ogrodach przydomowych, ponieważ jego ładne, fioletowo-niebieskie kwiaty nadają się na kwiat cięty, jak również przyciągają pszczoły.
   Potocznie funkcjonują także inne nazwy farbownika: wołowe ziele, wołowy język, czerwieniec.

SZCZEGÓŁOWY OPIS

Rodzaj rośliny: Farbownik Lekarski Anchusa officinalis jest wieloletnią ozdobną byliną z rodziny Ogórecznikowatych.
Zastosowanie: na rabaty, do ogrodu zielnego, znakomicie sprawdza się jako kwiat cięty do wazonów.
Wielkość: dorasta do 90cm wysokości.
Kwiaty: na krótkich szypułkach. Kielich podzielony głębiej, niż do połowy, podczas owocowania ma kulistawo-dzwonkowaty kształt. Korona przeważnie fioletowo-niebieska. Wewnątrz korony owłosione osklepki.
Kwitnienie: termin kwitnienia od maja do października.
Owoce: pofałdowane i brodawkowate rozłupki.
Liście: równowąskolancetowate lub podługowate i podobnie, jak łodyga szorstko owłosione.
Rozmnażanie: poprzez wysiew nasion.
Stanowisko: najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych i półcienistych.
Warunki glebowe: nie ma specjalnych wymagań glebowych.
Odporność na choroby i zimę: mrozoodporne i odporne na choroby.

DODATKOWE WIADOMOŚCI

W starożytności używano farbownika lekarskiego do farbowania materiału. Wykorzystywano w tym celu jego korzenie, które zawierają czerwony barwnik.
W lecznictwie ludowym ziela farbownika używano jako środka przyspieszającego gojenie ran, w owrzodzeniach żołądka i dwunastnicy. Napar o działaniu wykrztuśnym, służył do leczenia kaszlu i schorzeń oskrzeli. Obecnie ze względu na znaczną zawartość alkaloidów pirolizydynowych roślina ta stosowana jest rzadziej, z obawy przed przedawkowaniem.
Ziele należy zbierać w okresie kwitnienia, korzeń wczesną wiosną lub jesienią. Suszyć powinno się w przewiewnym miejscu, w cieniu.

NA FOTOGRAFII