Świerk likangeński
Picea likiangensis
Świerk likangeński rośnie w górach, na stokach i w wąwozach, na wysokości 2500-4100 m n. p. m. Duże drzewo, dorastające do 50 m wysokości, osiągające 2, 5 m średnicy pnia. Kora na pniu szara lub szarobrązowa, na młodych pędach jasnożółta. Tworzy rzadko ugałęzioną koronę o kształcie szerokiego stożka, jeszcze rozluźniającą się z wiekiem. Konary długie, cienkie, lekko wzniesione, natomiast wyrastające z nich rozgałęzienia mają tendencję do przewieszania się. Igły wyrastające z pędów gęsto, krótkie i cienkie (6-15 mm x 1-1, 5 mm), proste lub lekko zakrzywione, ciemnozielone lub niebieskawozielone. Drzewo licznie wytwarza nieduże, ale bardzo dekoracyjne szyszki o owalnym kształcie i długości 4-12 cm, zabarwione na czerwono lub ciemnofioletowo.
Można znaleźć informacje, że świerk likiangeński należy do 8 strefy mrozoodporności USDA, co wskazywałoby na małą szansę zimowania w warunkach naszego klimatu, a jednak spotyka się w Polsce rosnące z powodzeniem egzemplarze tego gatunku, co wskazuje na jego lepszą tolerancję na mróz. Najlepiej rośnie na glebie żyznej, umiarkowanie wilgotnej, przepuszczalnej, ale toleruje także słabsze gleby, byle nie bardzo luźne i suche. Wymaga stanowiska słonecznego. Pomimo tego, że w Polsce rośnie znacznie mniejszy niż w rodzimym środowisku, jest sporym drzewem, dlatego jest polecany do parków i dużych ogrodów, także kolekcjonerskich, jako rzadki, mało znany gatunek.
Opakowanie zawiera 5 szt. nasion już stratyfikowanych, gotowych do wysiania.
DODATKOWE WIADOMOŚCI
- To gatunek rodzimy dla Bhutanu i południowo-zachodniej części Chin. W Chinach od niedawna objęty zakazem wyrębu. Rośnie w górach, na stokach i w wąwozach, na wysokości 2500-4100 m n. p. m. .
- To mało znane drzewo iglaste, które w Polsce można spotkać głównie w kolekcjach miłośników iglaków. Doskonale wygląda posadzony jako drzewo soliterowe, może być także elementem barwnej kompozycji złożonej z drzew iglastych. Szaro-niebieska barwa igieł oraz pokrój stożkowy, sprawia że drzewo może być świetną bożonarodzeniową choinką i co za tym idzie alternatywą dla świerku kłującego.
- Roślina wymaga gleb przeciętnych, lub żyznych. Słabo natomiast rośnie na glebach ubogich i piaszczystych. Preferuje stanowiska słoneczne , ewentualnie lekko zacienione. Charakteryzuje się dobrą mrozoodpornością.
|
|
