Świerk serbski
Picea meyer
Świerk serbski jest drzewem o szerokostożkowej, regularnej i dobrze zagęszczonej od samej ziemi koronie, dorastającym do 30 m wysokości.
Pień niezbyt gruby, przeważnie osiąga 0, 6 m średnicy w pierśnicy, pokryty szarobrązową, nieregularnie łuszczącą się korą. Gałęzie długie, z uniesionymi w górę końcówkami. Igły sinozielone, ostre, kłujące, twarde, o długości 1, 3-3 cm i grubości ok. 2 mm, rosną głównie na górnej części pędów, ale wyginają się także na dolną ich część. Szyszki za młodu zielone, potem brązowożółte, o kształcie wydłużonym, walcowatym, o wymiarach 6-9 × 2, 5-3, 5 cm. Przystosowany do ubogiej gleby i niskich temperatur gatunek, może być uprawiany nawet na słabszych, mniej zasobnych glebach. Przekorzenione drzewo dobrze znosi okresy suszy, nie toleruje stojącej wody. Dobrze zimuje w całej Polsce. Wymaga słonecznego stanowiska. Jako rzadko spotykany, mało znany gatunek jest polecany przede wszystkim do ogrodów kolekcjonerskich, jednak z powodzeniem może być uprawiany w przeciętnych ogrodach i parkach. Zwarty, regularny pokrój i lekko niebieskawa barwa igieł sprawiają, że świerk ten jest dekoracyjnym drzewem. Może rosnąć jako soliter, ale dobrze wygląda także w grupie, zwłaszcza w dużych, naturalistycznych ogrodach.
Opakowanie zawiera 5 szt. nasion już stratyfikowanych, gotowych do wysiania.
Kolor: zielony.
DODATKOWE WIADOMOŚCI
- Ze względu na ograniczanie rodzimych siedlisk i gospodarcze wykorzystywanie drewna w budownictwie, stolarstwie i do produkcji masy drzewnej, naturalna populacja gatunku zmniejsza się.
- W ciągu ostatnich 100 lat powierzchnia zajmowana przez ten świerk zmniejszyła się o ponad 25%. W 2002 r. chiński rząd wprowadził zakaz wyrębu tego gatunku.
- Pochodzi z północno-środkowych Chin, jest to gatunek wysokogórski, rosnący naturalnie na wysokościach 1600-2700 m n. p. m. , przede wszystkim na północnych zboczach, na kwaśnych glebach bielicowych, w zimnym klimacie kontynentalnym ze średnią ilością opadów.
|
|
