Klon jesionolistny
Acer negundo
Klon jesionolistny jest drzewem występującym na wielu obszarach, chociaż wywodzi się z Ameryki Północnej i Środkowej. Jest łatwy w uprawie i występuje w wielu kolorowych odmianach.
Klon jesionolistny jest gatunkiem drzewa z gatunku mydleńcowatych. Nazwa klon jesionolistny jest nawiązaniem do kształtu liści - wyglądają jak liście jesionu. Bardzo łatwo się rozprzestrzenia, stąd jego szerokie występowanie. Dziko rosnący klon jesionolistny osiąga największe rozmiary ze wszystkich odmian - rośnie od 15 do 20 metrów. Najwyższe okazy sięgają niekiedy 25 metrów.
Podstawowe cechy klonu jesionolistnego:
- Korona - nieregularna, szeroka i rozłożysta.
- Pień - jest to rodzaj drzewa wielopniowego z licznymi rozgałęzieniami. Pnie często pokryte są białym nalotem. Młode klony można rozpoznać po gładkiej, oliwkowozielonej korze. Starsze okazy posiadają szarą korę z wieloma bruzdami i nierównościami.
- Liście - nieparzyste, zwykle z kilkoma listkami. Mają nieco jajowaty kształt, nierówne piłkowate lub karbowane brzegi. Osiągają długość do 10 cm. Rosną na krótkich łodygach naprzeciwlegle.
- Kwiaty - klon wydaje bezpłatkowe kwiaty. Są rozdzielnopłciowe - żeńskie przypominają niewielkie grona, a męskie zwisające pęczki.
- Owoce - na klonie rosną drobne owoce zwane skrzydlakami, czyli wydłużone orzeszki z rosnącymi jednostronnie, małymi skrzydełkami.
Klony jesionolistne to drzewa bardzo łatwe w uprawie, które nie wymagają zbyt wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Mogą rosnąć zarówno na stanowiskach słonecznych, jak i zacienionych. Warto jednak pamiętać, że odmiany o barwnych i pstrych liściach najpiękniej będą się wybarwiać w miejscach słonecznych.
Klon jest bardzo tolerancyjny i potrafi poradzić sobie nawet w mało sprzyjających warunkach. Najlepiej rośnie na glebach świeżych, przepuszczalnych oraz wapiennych. Wykazuje wysoką odporność na suszę oraz zanieczyszczenia powietrza. Nie należy do gatunków podatnych na choroby i szkodniki.
Opakowanie zawiera 5 szt. nasion
DODATKOWE WIADOMOŚCI
- Dawniej drzewo to występowało przede wszystkim w Ameryce Północnej i Środkowej, a w XVIII i XIX wieku rozprzestrzenił się niemal na każdym kontynencie. Klon jesionolistny istnieje również w Polsce, szczególnie w rejonach południowo-zachodnich. Rośnie przede wszystkim na terenach nad brzegami wód oraz w lasach łęgowych.
- Klon jesionolistny jest gatunkiem inwazyjnym, czyli uznawany za niebezpieczny dla otaczającej go flory. Oznacza to, że bardzo łatwo się rozprzestrzenia, a przez swoje szybkie tempo wzrostu wypiera inne drzewa i krzewy, ponieważ zabiera im terytorium.
- Liczne odmiany ozdobne klona jesionolistnego są uprawiane w celach dekoracyjnych, poza tym drzewo to jest czasami stosowane do obsadzania ulic i placów, do czego jednak zupełnie się nie nadaje ze względu na nieładny, krótki i krzywy, guzowaty pień oraz szeroką, zwykle niesymetryczną koronę z bardzo kruchymi konarami, często odłamującymi się na skutek wiatru lub pod ciężarem śniegu (nierzadko rozłamywane są nawet całe korony!). Poza tym żeńskie osobniki bardzo intensywne zachwaszczają otoczenie. Drewno klona jesionolistnego charakteryzuje się niską jakością i nie posiada większego przemysłowego znaczenia.
- Klon to drzewo, z którego pozyskuje się nie tylko słodki syrop. Klon ma wiele właściwości leczniczych. Cenne dla zdrowia są sok, liść, a nawet kora. Preparaty na bazie klonu mają działanie antyseptyczne, przeciwzapalne, bakteriobójcze i moczopędne.
- Sok z klonu można pozyskać samemu, najlepiej zrobić to wczesną wiosną. Trzeba delikatnie wwiercić do środka pnia małą, wąską rurkę (pod kątem 45 stopni, na głębokość nie większą niż 1 cm), pod którą podkładamy naczynie. Gdy już uzyskamy odpowiednią ilość soku należy otwór zalepić gliną, zabezpieczyć drewnem lub posmarować ogrodniczą maścią przeciwgrzybiczą, aby nie narażać drzewa na infekcje.
|
|
